De eerste jaren van Accordeonola

1952
Het eerste optreden van Accordeonola
op het Winterconcert van het Stedelijk Muziekkorps

1. A. * 2. J. * 3. A. * 4. Dick * 5. R.
6. Henk * 7. Henk * 8. Nico * 9. D. * 10. Cor
11. H. * 12. Leo * 13. H. * 14. D.
15. Willy * 16. Corrie * 17. H.

Uit het Helders Weekblad van 1991

Afl. 424
Accordeonola

Op 17 oktober 1951 vatte kapper A. B. van Ooyen samen met J. C. Heyt het plan op om een accordeonvereniging op te richten. Na een oproep in de Helderse Courant meldden zich dertien accordeonisten aan die onder leiding van dirigent D. H. Steinroth de eerste repetitie hielden in de kapsalon van Van Ooyen. Zijn vrouw bedacht de naam Accordeonola.

D. H. Steinroth was geen onbekende in Helderse muziekkringen. Na zijn loopbaan als staf muzikant bij de Koninklijke Marine stond hij als dirigent voor diverse verenigingen zoals het Stedelijk Muziekkorps, de Schager Harmoniekapel, Harmonie Concordia uit Breezand en Accordeonola. Verder was hij leraar aan de Volksmuziekschool. Als voorzitter van de vereniging werd H. van de Berg gekozen. Onder zijn leiding werd het doel van de vereniging als volgt omschreven: het repeteren om zodoende het peil der Helderse accordeonisten op te voeren en het geven van een aantal uitvoeringen per jaar.

Het eerste optreden vond plaats op 22 maart 1952 tijdens een Winterconcert van het Stedelijk Muziekkorps. Over deze première schreef de Helderse Courant: "Dit ensemble deed het uitstekend en zal in de toekomst zijn weg wel weten te vinden."

Ook bij latere concerten was het de gewoonte om het programma te combineren met een optreden van een andere muziekvereniging, een toneelstuk of cabaret. Na afloop was er een bal met een dansorkestje. bekende bands uit die tijd waren The Melodians van J. Seegers, The Musical Mixers onder leiding van J. Schouten en The Musical Rambles van Nic. Visser. Tot de komst van de schouwburg vonden deze concerten meestal plaats in Casino aan de Molengracht.

Op 10 oktober 1954 werd door Accordeonola een Nationaal Muziekfestival georganiseerd. Aan dit festijn in 't Huys Tijdtverdrijf deden 23 accordeon verenigingen mee. Het festival was de muzikale opening van de feestweek Den Helder Marine-stad die werd gehouden ter gelegenheid van het 100-jarig bestaan van het KIM. In zijn openingsrede sprak burgemeester mr. G. D. Rehorst lovende woorden over het initiatief van Accordeonola om dit festival te organiseren. Rehorst die met zijn echtgenote regelmatig de concerten van deze vereniging bezocht, wees erop dat de accordeonmuziek een grote vlucht nam en dat het meer serieuze genre er grote mogelijkheden in vindt. Dat was inderdaad het geval.

Naarmate de accordeon populairder werd, kwam men ook meer tot de ontdekking dat er in de serieuze muziek mogelijkheden lagen voor het instrument. Het kreeg als muziekinstrument erkenning toen het op de conservatoria als hoofdvak werd gedoceerd.

Door de dirigenten J. van Glabbeek jr. (1957-1962) en P. Rijkers (1962-1968) werden enkele serieuze muziekstukken op het programma gezet. Het grootste deel bestond echter uit wals-musettes, tango's en marsen.

Onder leiding van dirigent W. M. van der Tak (1968-1986), die een conservatorium opleiding had gedaan, werd de serieuze accordeonmuziek een belangrijk deel van het repertoire. Door de kennis die Van der Tak had van de accordeon en de accordeonmuziek werd de kwaliteit van het orkest sterk verbeterd. Uiteindelijk bereikte Accordeonola in 1980 de eredivisie van de Nederlandse Accordeonbond.

De stimulans die hiervan uitging blijkt wel uit het feit dat de huidige dirigent C. Dito uit het eigen orkest is voortgekomen. Onder zijn muzikale leiding streeft Accordeonola nog steeds het doel van veertig jaar geleden na: 'Het repeteren om zodoende het peil der Helderse accordeonisten op te voeren'.

Bron: Archief Accordeonvereniging Accordeonola. J. J. Post, Den Helder.

Accordeonola, vermoedelijk 1953

1. Henk * 2. Nico * 3. Dick * 4. Cor * 5. A.
6. Henk * 9. H. * 10. W. * 11. Nico
12. Karel * 14. D. * 15. Leo
19. C. * 20. Henny

Op 6 oktober 2006 ontvingen we bovenstaande foto van Nico van der Lee.
Hij schreef in zijn e-mail:

Hierbij een foto, ik dacht uit 1953. Veel namen herken ik, maar ben een aantal namen ook vergeten. De drummer uit die tijd was Karel Smolders, het jongetje boven dhr Steinroth ben ik zelf. Ik herinner me de gezellige zondagochtend repetities in de Sluisdijkstraat, en de repetities met een klein groepje in Huisduinen bij, dacht ik, Henk Koen. Ook het fenomenale muzikale geheugen van de altijd goed gehumeurde Leo Mahieu niet te vergeten.

Nico van der Lee

Jaarconcert Accordeonola in (vermoedelijk) 1955 of 1956

Geheel rechts Gerrit Groen. Hij was van zijn achtste tot twaalfde
jaar (1955-1959) lid van Accordeonola. Van hem ontvingen we
24 december 2013 deze foto en de volgende foto uit 1959.

Groepsfoto tijdens bondsconcours in november 1959 in Amsterdam

Achterste rij, tweede van links : Henk
Middelste rij, tweede van links : Gerrit

Zondag 25 februari 2007 : Radio Nostalgia

Oud-bestuurslid Cees van der Plaat vertelt op Radio Nostalgia
over Accordeonola rond 1967

Accordeonola 1968

1. Dirk * 3. Ans * 12. Ineke
15. Leo * 17. Gonnie * 18. Piet

1976 : Accordeonola 25 jaar !

Accordeonola in het Noordhollands Dagblad

DEN HELDER - Ze hebben er hun mond van vol. De heren C. van der Plaat, J. Faber en C. Schaap, samen het huidige bestuur van de accordeonvereniging "Accordeonola". De heren spelen zelf geen accordeon en kunnen zelfs geen muzieknoot lezen, maar ze zijn met hart en ziel verknocht aan "Accordeonola".
De vereniging is binnenkort goed voor vijfentwintig jaar accordeonmuziek. In al die jaren heeft "Accordeonola" borg gestaan voor volle zalen, goede muziek en een leuke sfeer.

De bestuursleden kunnen er over meepraten. Een plakboek wordt doorgegeven. Oude foto's, beginnend met een groepsopname van die voor de vereniging zo historische zeventiende oktober 1951. Recensies uit de Helderse Courant, felicitaties ter gelegenheid van het eenjarig bestaan en kaarten met uitnodigingen voor het eerste winterconcert. Nostalgie, vooral voor een van de leden van het eerste uur, oud-voorzitter H. van Berg. Zinnen als "Weet je nog, Cees, dat concert in Rotterdam?", gevolgd door herinneringen uit het roemrijke verleden van de accordeonvereniging zorgen voor een bloemrijke illustratie.

"Accordeonola" lééft. In 1951 begonnen met zestien leden, is de vereniging uitgegroeid tot tweeëntwintig spelende leden. Onder het huidige bestuur heeft men ongeveer driehonderd donateurs. In het voornoemde jaar waren dat er ongeveer tachtig. "Accordeonola" geeft regelmatig concerten. Elke maand wordt een bingo gehouden. Den Helder, bingostad bij uitstek, heeft zelden zulke drukbezochte bingo's.

De accordeonvereniging hield in de beginjaren feestavonden in het bekende "Casino" aan de Molengracht. Volgens de leden een vies gebouw waar het stof alle kans had zich op te hopen, simpelweg omdat de eigenaar weinig zin had de handen uit de mouwen te steken en de zaak op te ruimen. Een gebouw ook met een zeer kleine foyer, waardoor de bezoekers in de pauzes genoodzaakt waren hun elleboog in het kopje koffie van de buurman te laten hangen. Toch kon deze slechte entourage de mensen niet weerhouden elk jaar weer massaal naar het Casino te stromen om de opvoeringen van "Accordeonola" en de gastartiesten bij te wonen.

"Accordeonola" had in de jaren vijftig artiesten van wie weinig mensen hadden gehoord, maar die later bij de opkomst van de televisie uitgroeiden tot de groten in de vaderlandse "showbiz". Willy Alberti, de Amsterdamse Napolitaan, was er één van. Rita Cortia, een dame van omvang, was een ander. Ook de Mounties, nog zonder René van Voren met met wijlen Piet Plevier, konder zich in de belangstelling van het Accordeonola-publiek verheugen. De Selvera's, het Limburgse zingende damesduo, behoorden ook tot de medewerkenden. Zij hadden een contract getekend met de Sleeswijk-revue, maar vergaten dat met "Accordeonola" eerder een contract was afgesloten. Een drukke briefwisseling volgde, een oplossing werd gevonden: de Selvera's kwamen optreden, maar na de voorstelling bij Sleeswijk. Zij arriveerden om kwart over twaalf 's nachts bij het casino.

Rotterdam

Niet alleen Den Helder toonde belangstelling voor "Accordeonola". Er kwamen uitnodigingen uit Rotterdam, Amsterdam, Emmeloord, maar ook uit Limmen en Wervershoof. Geen zee ging de vereniging te hoog. De heer C. van der Plaat, de huidige voorzitter van Accordeonola, een sappig verteller, verhaalt over de gedenkwaardige reis naar Rotterdam: "Het vroor dat het kraakte. Tot overmaat van ramp had het die dag geregend en het kostte moeite op je benen te blijven staan. We hadden de, hele dag zitten dubben of we nu wel of niet zouden gaan. We hebben het wel gedaan, maar met ware doosverachting. Toen we in Rotterdam aankwamen, stonden die mensen daar ons met zulke ogen aan te kijken. "Hoe durven jullie, met dit weer. We hadden jullie al afgeschreven".

De eerste repetities hield Accordeonola in de kapperszaak van Van Ooyen in de Helderse Sluisdijkstraat. Zondagmorgen werden alle kapperswerktuigen opzij geschoven om de vereniging de noodzakelijke, ruimte te geven. Het eerste optreden, werd gegeven op 22 maart 1952. Het Stedelijk Muziekkorps trad voor de pauze op, na de pauze een toneelstuk dat werd opgevoerd onder de heroïsche titel "Als de plicht gebiedt". Daarna" was het de beurt aan de accordeonvereniging. Krantenrecensies spraken later van een "verrassend verfrissend geluid".

De dirigent in die tijd was de heer Steinroth. Hij wist in korte tijd van ongeschoolde muzikanten een hecht geheel te maken, waardoor de vereniging al gauw een vaste kern van luisteraars tot zich trok. Eén van de grootste successen was weggelegd in Den Helder. Op 10 oktober 1954 werd ter gelegenheid van het honderdjarig bestaan van het KIM een concours gehouden voor accordeonverenigingen. Dit werd georganiseerd door "Accordeonola" en gehouden in 't Huys Tijdtverdrijf". Het jubileum van het KIM was aanleiding om een feestweek te organiseren, onder het motto "Den Helder marinestad". Accordeonola had twintig accordeonverenigingen naar de marine stad weten te halen. De happening werd geopend door burgemeester Rehorst. De opvoering werd een groot succes.

Ook nu successen

De successen voor de vereniging zijn niet voorbij. Tijdens een concours in Emmeloord werd de vereniging gepromoveerd naar de klasse "uitmuntendheid" van de Nederlandse Accordeon- en Mondaccordeonbond, het hoogst bereikbare op dit gebied.

De accordeonvereniging, staat nu onder de bezielende leiding van dirigent Wim van der Tak, muziekleraar. Alle spelende leden "hebben" nu muziekschool. De bestuursleden van de vereniging zeggen zeer blij te zijn met de medewerking van de heer Van der Tak, die volgens hen een geheel eigen klankbeeld aan de muziek geeft.

Op 17 oktober viert de vereniging met onder meer een opvoering in de schouwburg het vijfentwintigjarig bestaan. Verder is er 's middags om half drie een receptie.

Bericht van de dochter van oud-erelid Henk van de Berg

Op dinsdag 25 maart 2008 schreef de dochter van oud-erelid Henk van de Berg het volgende bericht in het Gastenboek :

Omdat ik verleden week te horen kreeg dat Accordeonola een optreden gaat verzorgen in de Petrus en Paulus kerk maar niet precies de tijd wist ben ik op jullie site gaan kijken. Ontzettend leuk te ontdekken dat mijn vader Henk van den Berg, inmiddels overleden, op de foto staat van de beginperiode (middelste rij, geheel links). Hij was mede oprichter en is jarenlang voorzitter geweest. Ik wens Accordeonola een goede toekomst met veel speelplezier.

Groeten,
Ruth van den Berg

Verhaal van Leo Mahieu

In het blad van het Huisduiner Belang, april 2008, stond een verhaal van oud-lid Leo Mahieu, die daarin vertelde over de oorlogsjaren en de jaren daarna. In dit verhaal vertelde hij ook over Accordeonola. Leo Mahieu was één van de eerste leden van Accordeonola en heeft destijds ook muziek voor Accordeonola geschreven. Hieronder een aantal fragmenten uit het verhaal van Leo Mahieu.

Mijn naam is Yorgos Dalman. Ik ben de bezoekvrijwilliger van mijnheer Leo Mahieu. Leo woont in De Vlasborch, een instituut voor visueel gehandicapten in Vught. Daar bezoek ik hem elke week en dan bespreken we de dagelijkse politiek, kijken sport op t.v. of luisteren naar klassieke muziek. Soms ook springen we op de tandem en rijden we naar het dorp voor boodschappen.
Ik ken Leo nu bijna twee jaar. En inmiddels weet ik dat Leo vol verhalen, herinneringen en anekdotes zit. Steeds meer kreeg ik de neiging de verhalen op te schrijven en uiteindelijk heb ik dat ook gedaan. En al die herinneringen en anekdotes zijn bij elkaar een verhaal geworden. Een verhaal dat soms grappig is, soms ook minder leuk, maar wel altijd mooi. ...

... Leo's vader had zelf ook een radio thuis, deze stond verborgen onder een stoel in de woonkamer. "Het begin van Radio Oranje, de openingsmelodie, waren de eerste noten van de 5de van Beethoven," zegt Leo. "Ik hoor het nu nog. Dat krijg je er nooit meer uit." ...

Muziek werd Leo's grote passie. Misschien kwam dat wel door Beethovens 5de van Radio Oranje. ... Nog tijdens de oorlog had Leo accordeon leren spelen. Wanneer na de oorlog in Huisduinen het badseizoen opende, ging Leo met zijn accordeon aan het raam zitten en speelde hij en was het van 20:00 tot 23:00 uur met de badgasten zingen geblazen.
Veel van de toeristen waren jonge Duitsers, maar Leo kon er opmerkelijk goed mee opschieten Hij had geleerd dat in de werkkampen ook Duitsers te werk gesteld werden en dat ze niet allemaal fout waren. Naast de bakkerij van Leo was een ijssalon gevestigd. De terrassen zaten elke avond vol. Één keer was er een Duitser met een gitaar. De sfeer was uitstekend en zo kreeg Huisduinen zijn faam.

Na de oorlog was hij lid van vereniging Accordeonola. De repetities vonden plaats in de plaatselijke kapsalon aan de Sluisdijkstraat. Later kwam er een aparte ruimte vrij, die iets verderop aan de Oostslootstraat gelegen was en die Leo kon bereiken met de bus. Het eerste concours waaraan ze meededen liep op een mislukking uit. "Het was in Amsterdam en we dachten dat doen we wel even. Nou, niet dus." Een jaar later echter, behaalde Leo met zijn kompanen van Accordeonola de tweede plaats.

Hier speelt Leo accordeon tijdens het gezamelijke
ontbijt t.g.v. het 75-jarige bestaan van HB in 2005

Bericht van Jack van Pel

Op zondag 11 mei 2008 schreef Jack van Pel het volgende bericht in het Gastenboek :

Als oud lid van Accodeonola, kwam ik toevallig op jullie website. Ik werd lid in 1955 denk ik. Op de foto uit 1953 herken ik de dirigent, de heer Steinroth, ex marinierskapel dacht ik. Links staan de hr. Nico Droog en de hr. Henk van de Berg, de voorzitter. Rechts Cor Heit en de blinde Leo Mahieu. In 1958 ben ik uit het orkest gegaan omdat ik Den Helder ging verlaten. Een paar jaar later ben ik nog eens te gast geweest, toen was de hr. v. Glabbeek de dirigent. Daarna ben ik naar Duitsland vertrokken, toen naar Amerika en toen weer naar Duitsland. Zowel in America en Duitsland heb ik veel gespeeld. Nu woon ik alweer dertig jaar in Drachten. Ik begeleid het Smartlappenkoor 'Tussen Wal en Schip' uit Hardegarijp.

Ik wens u veel succes en veel plezier met uw muziek.

Groeten Jack van Pel

Bericht van H. van Dijk

Op woensdag 3 september 2014 schreef H. van Dijk het volgende bericht in het Gastenboek :

Leuk de site te ontdekken van Accordeonola waar ik zelf onder leiding van de heer Gladbeek accordeon heb leren spelen. Dat is lang geleden. Zover ik me nog kan herinneren ben ik begonnen in de Sluisdijkstraat waarna we toen naar een zijstraat van de Sluisdijkstraat verhuisden. Ook de muziekschool in een school aan de Molenstraat hebben we nog gespeeld. Houten bak op je bagagedrager, accordeon er in en naar les. Voor het examen heeft de heer Gladbeek ons zelfs thuis nog bijgespijkerd. Een heel aardige man. Mijn accordeon kochten we toen bij winkel Droog.

Ik wens Accordeonola heel veel succes.
H van Dijk, Callantsoog